Prinses Prinsilla weet het nog goed. Het ene moment rijdt ze grappend en grollend samen met de ridder van haar leven door het bos op zoek naar een huis voor hen tweeën, het volgende moment staat ze opeens oog in oog met een enorme rokende draak. Het laatste wat ze nog zag was de rug van haar ridder die er zo vandoor rijdt en haar achterliet.
Even dacht ze dat haar laatste uurtje geslagen had, dat de draak elk moment zijn enorme bek open zou spreiden en haar zo met huid en haar zou verslinden maar er gebeurde iets heel anders. Terwijl ze haar tranen van angst niet meer kon bedwingen kwam de draak langzaam iets dichterbij en sloeg zijn staart om haar heen......
En nu, ze had nog nooit zo'n fantastische vriend gehad! Zelfs de vriendschap met ridder Peerbooms leek een beetje te verbleken (al waren ze natuurlijk ook nooit alleen maar vrienden geweest). Overdag liet de draak zijn omgeving zien en 's avonds sliep de prinses samen met de draak in zijn grot.
De paardjes (ja ook die van ridder Peerbooms) dartelden wat om hen heen, of genoten van een bak vol met groenten en fruit. En als het koud werd nieste de draak 1 keer en er brandde een fijn haardvuurtje.
Het leven, het leven was gewoon heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten